Velen vragen zich vaak af hoe het komt dat kanker, na zoveel jaar studie en onderzoek, nog steeds niet overwonnen is.

Naar mijn mening is het probleem weliswaar wetenschappelijk, maar nog meer cultureel en sociaal bepaald, omdat het nu juist de structurering van de kennis op wereldwijd niveau is die de vrijheid van denken en de creativiteit in de weg staat waarmee de juiste oplossingen kunnen worden gevonden.

De bijna kasteachtige, gepolitiseerde ordening van universiteiten en het vakgebied, de verstrekking van financiering aan uitsluitend erkende, maar dikwijls gemummificeerde instituten en het informatiemonopolie dat in handen is van de politiek-culturele macht, zijn allemaal elementen die de, zij het kleine, mogelijkheid in de weg staan om de meest vruchtbare en creatieve geesten in het land nieuwe wegen te laten inslaan. Deze gefossiliseerde maatschappelijke houding dwingt complete bevolkingen tot een chronische staat van angst en lijden met betrekking tot een ziekte, kanker, die zou kunnen worden overwonnen.

Enige tijd geleden zei een kankerpatiënte, die mijn hulp had gezocht en aan wie ik mijn schimmeltheorie over kanker uitlegde: “Dit standpunt geeft je tenminste de waardigheid om ziek te zijn. Een infectie heeft een betekenis.”

Door Dr. Tullio Simoncini - Rome